โมลกลัวอะไร: วิธีการต่อต้านพวกมันด้วยคาร์ไบด์ควันและวิธีการอื่น

เชื่อกันว่าโมลจะกลัวกลิ่นแปลก ๆ เสียงดังและแม้แต่การปรากฏตัวของพืชบางชนิดในไซต์ เป็นผลให้พวกเขาไม่พยายามที่จะทำให้สัตว์ออกไปจากสวน - ด้วยคาร์ไบด์และปลาเน่า, น้ำมันก๊าด, ระเบิดควันและบางครั้งปัสสาวะเทลงในรูหนอนโดยตรง

เกี่ยวกับความหมายของสิ่งที่สามารถช่วยได้จริงและสิ่งใดที่ไร้ประโยชน์เช่นเดียวกับสิ่งที่โมลกลัวที่สุด - เราจะพูดถึงรายละเอียดทั้งหมดนี้ให้มากขึ้น

แต่สำหรับผู้เริ่มต้นควรระลึกไว้เสมอว่าในทางปฏิบัติมันมักจะไม่เป็นสีดอกกุหลาบและเรียบง่ายด้วยตัวแทนที่น่ากลัวอย่างที่เราต้องการ ตัวอย่างเช่นหากปลาเน่าธรรมดาสามารถทำได้อย่างง่ายดายและมีประสิทธิภาพ 100% ในการกำจัดไฝบนไซต์คุณจะไม่ต้องคิดหาวิธีที่ซับซ้อนและมีราคาแพงกว่าในการกำจัดไฝ - กับดักทุกชนิดผู้ค้าอิเล็กทรอนิกส์และอุปสรรค

นอกจากนี้ในทางทฤษฎีเพียงรู้ว่าตัวตุ่นที่กลัวนั้นยังไม่เพียงพอเนื่องจากคุณยังต้องสามารถใช้เครื่องยับยั้งในทางปฏิบัติได้อย่างถูกต้องโดยคำนึงถึงลักษณะเฉพาะของการสื่อสารใต้ดินของสัตว์นิสัยและคุณสมบัติทางชีวภาพรวมถึงอันตรายที่อาจเกิดขึ้นกับเว็บไซต์ ที่ดิน

ดังนั้นมาดูกันว่ามีประโยชน์อะไรบ้างที่จะรู้ว่าวิธีที่นิยมกันมากที่สุดในการทำให้ไฝออกมาคืออะไรและเริ่มจาก "คลาสสิกของประเภท" - แคลเซียมคาร์ไบด์ ...

 

โมลคาร์ไบด์: ยากอันตรายและไม่น่าเชื่อถือ ...

ในทางปฏิบัติแสดงให้เห็นว่าบางครั้งโมลคาร์ไบด์ช่วยได้จริงๆ แต่ไม่เคยมีมาก่อนและมีสถานการณ์เมื่อหลังจากใช้คาร์ไบด์แล้วโมลก็ดูเหมือนว่าจะเริ่มขุดการเคลื่อนไหวมากยิ่งขึ้น ทำไมสิ่งนี้จึงเกิดขึ้น

แคลเซียมคาร์ไบด์เป็นสารที่ค่อนข้างมีฤทธิ์ทางเคมีและเมื่อชิ้นส่วนถูกวางลงบนพื้นดินจะค่อยๆทำปฏิกิริยากับความชื้นปล่อยแก๊สอะเซทิลีน นอกจากนี้คาร์ไบด์ทางเทคนิคมักจะมีสิ่งเจือปนของอาร์เซไซด์และแคลเซียมฟอสเฟตซึ่งเมื่อทำปฏิกิริยากับน้ำจะผลิตอาร์ซีนและฟอสฟีนที่มีกลิ่นแรงอย่างยิ่งตามลำดับรวมถึงอนุพันธ์บางส่วน สารประกอบเหล่านี้มีกลิ่นไม่พึงประสงค์และเป็นพิษมาก

แม้ว่าความเข้มข้นของอาร์ซีนและฟอสฟีนในก๊าซที่ปล่อยออกมาจากคาร์ไบด์ต่ำและจะไม่ฆ่าสัตว์ในช่วงเวลาที่สัมผัสกันไม่นานอย่างไรก็ตามกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์จะทำให้ไฝออกมาทำให้พวกมันขุดไฝ่ ดังนั้นทันทีที่มีการใช้คาร์ไบด์ผลที่เห็นได้ชัดอาจตรงข้ามกับที่คาดการณ์ไว้ - จะมีกองดินสดมากขึ้น

หมายเหตุ

หากคุณวางชิ้นส่วนของแคลเซียมคาร์ไบด์ในดินชื้นมันจะโต้ตอบกับความชื้นอย่างรวดเร็วและสูญเสียการยับยั้งกลายเป็นแคลเซียมไฮดรอกไซด์ที่มีความเป็นด่างสูง ดังนั้นคุณไม่ควรใช้เครื่องมือในทางที่ผิด - อัลคาไลเซชั่นที่รุนแรงของโลกอาจเป็นอันตรายต่อพืชที่ปลูกในสวนรวมทั้งจุลินทรีย์ในดิน

อย่างไรก็ตามบางครั้งเพียงแค่วางชิ้นส่วนของคาร์ไบด์ในโมเลกุลจริง ๆ แล้วช่วยให้คุณกำจัดไฝได้และสัตว์ก็จะค้นหาสภาพที่สะดวกสบายมากขึ้น (แม้ว่าพวกเขาจะกลับมาในภายหลัง)

ชาวสวนบางคนใช้คาร์ไบด์ในการต่อสู้กับตัวตุ่นอย่างเข้มงวดมากขึ้น: พวกเขาใส่ชิ้นส่วนในขวดพลาสติกเติมน้ำแล้วใส่เครื่องปั่นไฟฟ้าอะเซทิลีนเข้าไปในทางเดินใต้ดินที่ขุดแล้วฝังไว้ การคำนวณที่นี่ขึ้นอยู่กับความจริงที่ว่าอะเซทิลีนที่ปล่อยออกมาแทนที่ออกซิเจนจากหนอนและนำไปสู่การหายใจไม่ออกของสัตว์

น่าเสียดายที่ความคิดที่กระพริบของนักสู้ตุ่นที่มีความซับซ้อนบางคนไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น - บางครั้งสัตว์ถูกทำลายก่อนอื่นให้เติมอะเซทิลีนด้วยคาร์ไบด์ก่อนจากนั้นจึงทำการเผาส่วนผสมของอะเซทิลีนกับอากาศ

อย่างไรก็ตามแม้จะห่างไกลจากมนุษยชาติ แต่วิธีการป่าเถื่อนในการต่อสู้ไฝอาจไม่ได้ผลตามที่ต้องการ: อาจมีก๊าซไม่เพียงพอที่จะบีบคอสัตว์อะเซทิลีนอาจไม่ระเบิดหากอัตราส่วนของอากาศไม่เพียงพอและโมลสามารถไปได้ไกลในการสื่อสารใต้ดิน จากเตาสำลัก

จำ

“ ฉันพยายามซื้อคาร์ไบด์เป็นโมล ใน Radoshkovichi เขาไม่ได้อยู่ที่นั่นฉันต้องการซื้อในมินสค์ ฉันพบมันที่เตารีดฉันได้รับเงินแล้วผู้ขายถามว่าทำไมมันถึงเป็นฉัน เขาห้ามฉัน เขาบอกว่าไม่มีประเด็นมี แต่จะทำให้พิษในสวน นี่คือเคมีที่น่ากลัว แนะนำให้ซื้อกับดักง่ายๆ ดังนั้นกับดักนี้มาถึงฉันจากมินสค์ ฉันจะตรวจสอบว่ามันคืออะไร ... "

มิคาอิล Radoshkovichi

สรุปโดยย่อ: การใช้แคลเซียมคาร์ไบด์กับโมลแทบจะไม่ถือว่าเป็นธรรมและมีประสิทธิภาพ สารนี้ไม่เพียง แต่จะทำให้สัตว์กลัว แต่มันยังสามารถฆ่าพวกมันได้ (และความตายจะเจ็บปวด) และมันจะทำลายประชากรที่มีประโยชน์ของดินจำนวนมากก่อให้เกิดความเสียหายในระดับหนึ่งหรืออื่น ๆ ที่เด่นชัดต่อผืนดินทั้งหมด หากเราคำนึงถึงอันตรายจากไฟไหม้ที่สูงของคาร์ไบด์เราสามารถสรุปได้ว่าข้อเสียของเครื่องมือนี้มีค่ามากกว่าข้อดี

 

พืชบนเว็บไซต์ที่ตัวตุ่นกลัว

มีการอ้างอิงจำนวนมากเกี่ยวกับความจริงที่ว่ากลิ่นของพืชบางชนิดและการเติบโตของพวกเขาในพื้นที่สามารถทำให้ไฝออกมาได้

ตัวอย่างเช่นมีความเชื่อกันว่าจำนวนพืชที่ตุ่นกลัวมีดังต่อไปนี้:

1. หัวหอม (รวมถึงกระเทียมและหัวหอมดอก);
2. กระเทียม;
3. แดฟโฟดิ;
4. บ่นว่าจักรพรรดิ;
5. การสะกดคำภาษาไซบีเรีย
6. ดอกดาวเรือง;
7. กระโดดโลดเต้นยูโฟเรีย;
8. ถั่วดำ (อาจเป็นถั่วดำที่พวกเขาพยายามใช้บ่อยที่สุด);
9. น้ำมันละหุ่ง

จำ

“ ฉันมีชาวสวนที่คุ้นเคยหลายคนที่ไม่ได้ขุดบ่นเฮเซลเฮลและทุกอย่างก็ยอดเยี่ยมสำหรับพวกเขาไม่มีไฝ ฉันยังปลูกหลอดไฟหนึ่งหลอดจากนั้นก็อยู่ในสวนดอกไม้นี้ซึ่งไม่มีโมล”

Svetlana, มอสโก

อย่างไรก็ตามในความเป็นจริงไม่มีหลักฐานที่เชื่อถือได้ทางสถิติว่าอย่างน้อยต้นไม้บางต้นช่วยกำจัดไฝในพื้นที่ได้จริง ความคิดเห็นมากมายที่ไฝถูกกล่าวหาว่าไม่ชอบสิ่งนี้หรือพืชนั้นมีพื้นฐานมาจากข้อความดังกล่าว:“ ฉันปลูกถั่วดำทุกปีและฉันไม่เคยมีไฝและเพื่อนบ้านของฉันไม่โตและต่อสู้กับศัตรูเหล่านี้ตลอดเวลา” .

นอกจากนี้ยังมีประโยชน์ที่ต้องคำนึงถึงความแตกต่างกันนิดหน่อยต่อไปนี้: ไฝไม่ได้กินส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้ "ลิ้มรส" หัวหอมที่ปลูกกระเทียมและพืชอื่น ๆ อาหารหลักของตัวตุ่นคือไส้เดือนและในระดับที่น้อยกว่าแมลงและตัวอ่อนของมัน

อีกทางเลือกหนึ่งที่ชาวสวนบางครั้งพยายามฝึกฝนคือการทำให้ไฝออกไปด้วยความช่วยเหลือของเปลือกหัวหอมซึ่งถูกฝังอยู่ในรูตุ่น เป็นที่เชื่อกันว่าไฝไม่ชอบกลิ่นของกระเทียมสับและหัวหอม - และนี่มีเมล็ดพืชบางชนิดเนื่องจากสิ่งมีชีวิตจำนวนมาก (และไม่เพียง แต่สัตว์เลือดอุ่น) ไม่ชอบกลิ่นรุนแรงที่เกิดจากความเสียหายเชิงกลต่อพืชเหล่านี้ อย่างไรก็ตามระยะเวลาของการป้องกันดังกล่าวจะสั้นมากในเวลา

จำ

“ ฉันจะพูดทันที: เรื่องราวทุกประเภทเกี่ยวกับดอกแดฟโฟดิลและบ่นจากโมลเป็นนิทาน! ฉันมีพืชเหล่านี้ปลูกตลอดชีวิตบนเว็บไซต์และปีนี้ฉันปลูกถั่วดำเพื่อความสนุกสนาน ไฝบนเว็บไซต์ปรากฏหลายครั้งมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับการปรากฏตัวของดอกไม้และถั่ว สามีของฉันและฉันจับพวกเขาด้วยท่อตุ่น ปรสิตเหล่านี้ขุดทุกอย่างให้เราและเตียงที่สดใหม่ด้วยกระเทียมและเตียงดอกไม้พร้อมดอกแดฟโฟดิลดังนั้นไม่มีพืชต่อต้านไฝเลย!”

Veronica, Uman

ดังนั้นเราสามารถสรุปได้ว่า: ถ้าไฝในสวนกำลังอาละวาดอยู่แล้วมันจะไม่พอที่จะปลูกดอกไม้เพื่อให้ไฝออกไป - สัตว์เหล่านี้ไม่กลัวพืช เป็นอีกเรื่องหนึ่งหากคุณตัดสินใจที่จะจัดวางดอกไม้เมล็ดถั่วหรือสิ่งอื่น ๆ จำนวนมาก - ในระหว่างขั้นตอนนี้การเคลื่อนไหวของสัตว์ที่อยู่ใกล้กับพื้นผิวโลกจะถูกทำลายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ทางกลไกซึ่งมีความเป็นไปได้น้อยมาก .

 

เกี่ยวกับระเบิดควันในการต่อสู้กับโมล

หากคุณต้องการตุ่น "ควัน" จากใต้พื้นด้วยความช่วยเหลือจากระเบิดควันมันมีประโยชน์ที่จะต้องคำนึงถึงความแตกต่างที่สำคัญ

ก่อนอื่นคุณต้องจำไว้ว่ามีการขายระเบิดควันหลายประเภทและไม่ใช่ทั้งหมดที่มีประสิทธิภาพและปลอดภัยเท่ากัน:

• ตัวตรวจจับซัลเฟอร์ - มักใช้เพื่อต่อสู้กับเชื้อราในห้องใต้ดินหรือเรือนกระจก เมื่อเผาไหม้จะปล่อยก๊าซซัลเฟอร์ไดออกไซด์ซึ่งมีกลิ่นฉุนทำให้ระคายเคืองต่อระบบทางเดินหายใจและเป็นพิษในระดับความเข้มข้นสูง ในระหว่างการทำงานปกติของเครื่องตรวจสอบมันจะเผาไหม้ด้วยเปลวไฟแบบเปิดนั่นคือมันจะไม่ทำงานเพื่อฝังไว้ในตัวตุ่นและโรยด้วยดินเพราะมิฉะนั้นเปลวไฟจะดับ ดังนั้นตัวตรวจสอบกำมะถันอาจช่วยขจัดโมลออกจากห้องใต้ดินหรือเรือนกระจก แต่ไม่ใช่จากพื้นที่เปิดโล่ง
• ระเบิดควันจากยาฆ่าแมลง - ใช้เพื่อทำให้ตกใจและฆ่าแมลง ในระหว่างการเผาไหม้ของชิ้นส่วนเหล่านี้ควันเป็นพิษต่อแมลงซึ่งมักจะมียาฆ่าแมลงจากกลุ่มไพรีทรอยด์ เนื่องจากการเติมพลุไฟทำให้เครื่องตรวจสอบยาฆ่าแมลงบางชนิดสามารถเผาไหม้ได้แม้ในขณะที่โรยด้วยดิน มันควรจะเป็นพาหะในใจว่ายาฆ่าแมลงเมื่อแพร่กระจายผ่านทางเดินใต้ดินจะทำลายจุลินทรีย์ใต้ดินจำนวนมากและยังสามารถเข้าไปในพืช (โดยเฉพาะในพืช) โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่แนะนำให้ใช้ตัวตรวจสอบตาม hexachloran (G-17 และ analogues) เนื่องจากสารนี้หรือที่เรียกว่า hexachlorocyclohexane มีฤทธิ์ในการก่อมะเร็งและ teratogenic;
• ระเบิดควันที่ใช้ในกองทัพเพื่อสร้างม่านเช่นเดียวกับสัญญาณ (ด้วยควันสี) - บางส่วนสามารถเผาไหม้ใต้ดินได้และควันที่ปล่อยออกมาจะมีพิษน้อยต่อแมลงและจุลินทรีย์กว่าเมื่อใช้ระเบิดฆ่าแมลง

ไม่ว่าจะใช้ระเบิดควันจากยาฆ่าแมลงหรือเป็นสัญญาณหนึ่งสิ่งนี้ไม่เกี่ยวกับ "การสูบบุหรี่" ของโมลที่ไม่เป็นอันตราย แต่เกี่ยวกับการทำลายล้างของพวกมันในทางเดินใต้ดิน สัตว์จะไม่คลานไปบนผิวน้ำอย่างหนาแน่นเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์ แต่ในทางกลับกันพวกมันจะพยายามซ่อนอันตรายจากสัญชาตญาณอย่างแม่นยำภายใต้พื้นดิน

ดังนั้นวิธีการตุ่นตุ่นด้วยความช่วยเหลือจากระเบิดควันจึงเป็นวิธีป่าเถื่อน (ถ้าไม่ใช่ซาดิส) และในสวนเศรษฐกิจที่เจริญแล้วก็ไม่แนะนำให้ใช้

หมายเหตุ

การใช้ระเบิดควันนั้นมีหลายวิธีคล้ายกับวิธีป่าเถื่อนชนิดอื่นที่“ ทำให้กลัวไป” (และในความเป็นจริงการทำลาย) โมล ในการทำเช่นนี้ท่อเชื่อมต่อกับท่อไอเสียของรถซึ่งส่วนท้ายจะถูกจุ่มลงในรูตุ่นและปกคลุมด้วยดิน แน่นอนว่าตัวตุ่นนั้นกลัวกลิ่นของควันและโดยเฉพาะอย่างยิ่งก๊าซไอเสีย แต่มีแนวโน้มที่จะหายใจไม่ออกใต้ดินแทนที่จะหนีไปยังพื้นที่อื่น

โดยทั่วไปแล้วการใช้ระเบิดควันจากโมลไม่ได้รับประกันผลลัพธ์ ควันอาจไม่กระจายไปทั่วทั้งระบบของการเคลื่อนไหวของสัตว์และอาจเริ่มโผล่ออกมาจากพื้นดินผ่านโมเลกุลมากมาย

 

สารยับยั้งอาหาร

อาหารที่มีกลิ่นและบูดนั้นเป็นยาไล่ไฝแบบดั้งเดิมตัวตุ่นนั้นกลัวและหลีกเลี่ยงกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์ของผลิตภัณฑ์อาหารจากธรรมชาติดังนั้นด้วยความแน่นอนแม้ว่าจะไม่ได้ผลในการต่อสู้กับพวกมันคุณก็สามารถสมัครได้:

1. หัวหอมหั่นเป็นชิ้น (เช่นเดียวกับเปลือกหัวหอม);
2. ปลาและเนื้อเน่าเสีย
3. ไข่เน่า;
4. น้ำส้มสายชู (เป็นสารสกัดเข้มข้น)

ความท้าทายคือการวางสารที่มีกลิ่นแรงใน molehills ให้การตั้งค่าการปล่อยสดของแผ่นดิน มีกลิ่นที่ไวต่อความรู้สึกตัวตุ่นจะรู้สึกกลิ่นจากระยะไกลและบางครั้งมันก็หยุดทำกิจกรรมทั้งหมดในไซต์ทันทีโดยทิ้งไว้เพื่อค้นหาสภาพความเป็นอยู่ที่สะดวกสบายและการล่าสัตว์ใต้ดิน

อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่กรณีเสมอไป บางครั้งสัตว์ยังคงขุดเคลื่อนไหวราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น การสร้างแรงกระแทกแบบเดียวกันโดยการขุดปลาเฮอริ่งที่เน่าเสียบนหัวของปลาเฮอริ่งเน่าในแต่ละตารางเมตรนั้นไม่ใช่ตัวเลือกที่สะดวกที่สุดและพล็อตจะเหม็นเป็นเวลาหลายสัปดาห์

จำ

“ ปีที่แล้วไฝพ่ายแพ้ไม่มีสิ่งมีชีวิตจากพวกเขา ฉันซื้อผ้าพันคอไปแล้วใส่แฮร์ริ่งสีซีดแล้วเทน้ำยาฟอกขาวลงในรู และโมลที่ถูกขุดอยู่ข้างๆมันไม่มีจุดประสงค์เลย จากนั้นพวกเขาก็ซื้อลูกแมวนอร์เวย์ ปีนี้ไม่มีโมลบนเว็บไซต์ นั่นคือคุณไม่สามารถมองเห็นได้แม้แต่หนู! แมวทำงานตลอดทั้งคืนล่า ห้อยบนมัสสุ ... "

Veronika, St. Petersburg

 

น้ำมันหอมระเหยและผลิตภัณฑ์จากพวกเขา

น้ำมันหอมระเหยทำหน้าที่เป็นโมลที่มีประสิทธิภาพเท่ากันกับปลาเน่าโดยมีความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือน้ำมันที่ให้การจัดการดีกว่า ยิ่งกว่านั้นเพื่อให้โอกาสในการกำจัดศัตรูพืชมีสูงพอกลิ่นน้ำมันหอมระเหยควรกระจายทั่วถึงหรือทั่วถึง

สิ่งนี้สามารถเกิดขึ้นได้ด้วยวิธีดังต่อไปนี้:

1. ซื้อน้ำมันหอมระเหยที่มีกลิ่นแรง (ขายตามร้านขายยา) ตัวเลือกที่ดีที่สุดและมีประสิทธิภาพมากที่สุดคือน้ำมันลาเวนเดอร์แม้ว่าน้ำมันสนยังเหมาะสำหรับถ้าเฟอร์หรือซีดาร์ บางครั้งใช้น้ำมันสนกัมมันตราการบูรหรือน้ำมันละหุ่ง
2. ถัดไปน้ำมันหอมระเหยจะถูกเพิ่มลงในแป้งแบบง่าย ยิ่งดี
3. จากนั้นลูกบอลที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 1 ซม. จะถูกรีดจากแป้ง
4. ลูกบอลถูกฝังอยู่ในพื้นดินที่ระดับความลึกประมาณ 20 ซม. เหนือพื้นที่ทั้งหมดที่ระยะ 1 เมตรจากกันและตามแนวชายแดน - เพิ่มขึ้น 50 ซม. ไม่แนะนำให้ฝังลูกบอลในทางโมล

โดยวิธีการนี้เป็นไปตามหลักการของการยับยั้งที่ Detia โมลยารักษา - ลูกบอลที่มีสารสกัดจากลาเวนเดอร์ทำในประเทศเยอรมนี

หมายเหตุ

หลักการที่คล้ายกันของการกระทำก็เป็นวิธียอดนิยมในการทำให้ไฝหลุดออกไปในรูปแบบของกระเทียมผ่านเครื่องบดเนื้อผสมกับน้ำมันการบูร ถนนลาดยางที่เกิดขึ้นจะถูกเทลงในหลุมในดินแดนและตามแนวเขตของไซต์

เราไม่สามารถพูดได้ว่าโมลกลัวกลิ่นของน้ำมันหอมระเหย แต่การฝึกฝนแสดงให้เห็นว่าสัตว์ยังคงพยายามหลีกเลี่ยง ดังนั้นแม้ว่าคุณไม่ควรคาดหวังประสิทธิภาพโดยรวมของเครื่องมือดังกล่าวอย่างไรก็ตามด้วยวิธีการที่เหมาะสมบางครั้งเทคนิคนี้ช่วยให้ชาวสวนขับไฝออกจากพื้นที่และป้องกันตนเองจากศัตรูพืชใหม่จากภายนอก

 

เกี่ยวกับการต้านทานไฝด้วยวิธีการอื่นที่มีกลิ่นแรง

เช่นเดียวกับน้ำมันในสวนชาวสวนบางครั้งพยายามใช้วิธีการทางเทคนิคที่หลากหลายซึ่งมีกลิ่นรุนแรง - น้ำมันก๊าดน้ำมันเบนซินน้ำมันดิน โดยปกติของเหลวเหล่านี้มักจะถูกเทลงในรูของโมลเช่นเดียวกับในรูที่อยู่ในพื้นที่

มันควรจะสังเกตว่าการใช้ผลิตภัณฑ์ดังกล่าวเป็นที่นิยมน้อยกว่าการใช้น้ำมันหอมระเหย - เนื่องจากอันตรายจากไฟไหม้ที่เพิ่มขึ้นและอันตรายที่สารเหล่านี้ทำให้เกิดดิน

และยิ่งกว่านั้นคุณไม่ควรทำเรื่องสุดโต่งด้วยการขุดอุจจาระของมนุษย์ในหลุมไฝหรือเทปัสสาวะเข้าไปในพวกเขา (สหายบางคนยังช่วยเก็บปัสสาวะทั้งหมดไว้ในถังเพื่อที่ว่าในภายหลังพวกเขาจะสามารถทำให้โมเลกุลอิ่มตัวอิ่มตัวได้อย่างแน่นอน มันค่อนข้างจะสงสัย)

หมายเหตุ

มันอาจดูแปลกสำหรับบางคน แต่บางคนในโรงเรียนเก่าบางครั้งคาดหวังอย่างจริงจังที่จะขับไฝออกจากไซต์ด้วยความช่วยเหลือของการสมรู้ร่วมคิดรูนและคำอธิษฐาน เป็นที่น่าสนใจในเวลาเดียวกันว่าในศิลปะพื้นบ้านนั้นไม่มีการสมคบคิดจากโมลเพียงอย่างเดียว แต่เป็นเรื่องราวทั้งหมด จำเป็นต้องพูดวิธีนี้สิ้นหวังโดยไม่มีการจองใด ๆ : ไม่ว่าจะเป็นแผนการกบฏหรือรูนหรือการสวดมนต์ส่งผลกระทบต่อโมล อย่างไรก็ตามหากคุณมีข้อสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้คุณสามารถลองได้ถ้าคุณต้องการ: "หนีออกจากสวนของฉันอย่าเข้าไปในสวนของฉันอีกต่อไปไม่งั้นฉันจะบีบคอคุณด้วยเชือกตั้งไฟมันทุบด้วยก้อนหิน จากนั้นให้แน่ใจว่าได้ยกเลิกการสมัครรับความเห็นที่ด้านล่างของหน้านี้ - ไม่ว่าจะช่วยหรือไม่🙂

 

ขับไล่โมลด้วยเสียง: เครื่องไล่อัลตราโซนิก, เครื่องดักจับและประทัด

หนึ่งในวิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดในการทำให้ไฝออกไปจากไซต์คือการใช้อิทธิพลจากแหล่งเสียงต่าง ๆ

มีตัวเลือกมากมายที่นี่:

1. ที่เรียกว่าตุ่นล้ำอัลตราโซนิก ในความเป็นจริงอุปกรณ์เหล่านี้ส่วนใหญ่เรียกว่าอุลตร้าโซนิกโดยไม่ได้ตั้งใจด้วยเหตุผลเดียวที่พวกเขารับสารภาพและสั่นสะเทือนเป็นระยะ อย่างไรก็ตามในรุ่นส่วนใหญ่ของ repellers ไฝไฟฟ้าความถี่ที่ปล่อยออกมาไม่ได้เป็นอัลตราโซนิก (เหนือ 20,000 Hz) แต่ต่ำกว่ามากที่ระดับ 300-1000 Hz เมื่อเลือกอุปกรณ์ดังกล่าวควรให้ความสำคัญกับรุ่นที่เปล่งเสียงและการสั่นสะเทือนในเวลาเดียวกันเนื่องจากมอเตอร์ที่มีความผิดปกติซึ่งทำงานบนหลักการของ "สุ่ม" - เมื่อวงจรไฟฟ้าเปลี่ยนความถี่และระยะเวลาของเสียงและการสั่นสะเทือนแบบสุ่ม (เพื่อลดผลกระทบจากการติดสัตว์ เพื่อเสียงรบกวนภายนอก) ตัวอย่าง - เครื่องไล่ไฝ Ecosniper LS-997MR (aka MOLECHASER LS-997MR);
2. สแครชทำจากขวดพลาสติกหรือกระป๋องและติดตั้งบนแท่งโลหะหรือท่อที่ติดอยู่กับพื้นดินสูง 1-2 เมตร หมุนภายใต้อิทธิพลของลมพวกเขาดังก้องอย่างต่อเนื่องซึ่งทำให้ไฝออกไป (แม้จะไม่เสมอ) ตัวตุ่นดังกล่าวสามารถสร้างได้ง่าย ๆ ด้วยมือของคุณเอง
3. ขวดแก้วฝังอยู่ประมาณ 2/3 ในพื้นดินที่มุม 45 องศา ลมที่พัดเข้ามาในคอสร้างเสียงฮัมและชาวสวนหลายคนเชื่อว่ามันทำให้เกิดโมล อย่างไรก็ตามโดยปกติแล้วเอฟเฟกต์ที่ต้องการจะไม่ประสบความสำเร็จ

หมายเหตุ

นอกจากนี้ยังมีวิธีที่ไม่เป็นทางการในการทำให้ไฝออกไปด้วยเสียงเพลงดัง ผู้เสนอของเขามั่นใจว่าในเว็บไซต์ทุกวันต้องสั่นสะเทือนอย่างหนักหิน

บางครั้งพวกเขาใช้ขวดพลาสติกกระจัดกระจายรอบ ๆ ไซต์ซึ่งจะแตกเมื่ออุณหภูมิลดลงในระหว่างวัน เช่นเดียวกับกกลำต้นติดอยู่ใกล้กับการเคลื่อนไหวของไฝ - เป็นที่เชื่อกันว่าเสียงฮัมของก้านในลมกลัวตุ่น

วิธีที่ยากขึ้นในการทำให้ตุ่นออกไปด้วยเสียงอันดังคือการจุดประทัดในการเคลื่อนไหว ชุดรูปแบบนี้คือภาพจากปืนไรเฟิลล่าสัตว์ที่มีคาร์ทริดจ์เปล่าเข้าไปในรูตุ่น

 

โดยสรุปแล้วมันเป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การสังเกตในช่วงเวลาดังกล่าว: เพื่อเพิ่มโอกาสในการประสบความสำเร็จในการต่อสู้กับโมลอย่างมีนัยสำคัญขอแนะนำให้คุณจัดการกับปัญหาอย่างครอบคลุม ตัวอย่างเช่นรวมสารยับยั้งประเภทต่าง ๆ รวมทั้งเสริมอย่างน้อยที่สุดเป็นการชั่วคราวหรือเป็นระยะ ๆ ด้วยกับดักตุ่น (ตัวอย่างเช่นใช้ท่อดักตุ่น) นอกจากนี้เท่าที่เป็นไปได้มันจะมีประโยชน์ที่จะตระหนักถึงการป้องกันของเว็บไซต์โดยวิธีการของประเภทสิ่งกีดขวาง - ตาข่ายหญ้าจากโมล, ตาข่ายปริมณฑลหรือแม้กระทั่งกระดานชนวนขุดลงไปที่พื้น

และมันจะดีกว่าการขุดหาปลาเฮอร์ริ่งเน่าเสียสองสามตัวในพื้นดินและจากนั้นก็บ่น - พวกเขาบอกว่ามีบางอย่างที่ไม่ช่วย ...

หากคุณมีประสบการณ์ส่วนตัวในการใช้ตัวแทนที่ทำให้กลัว (ใด ๆ ) ให้แน่ใจว่าได้แบ่งปันผลลัพธ์โดยออกความเห็นที่ด้านล่างของหน้านี้

 

วิดีโอที่เป็นประโยชน์เกี่ยวกับ repellers ไฝไฟฟ้า

 

ต่อสู้กับโมลด้วยประทัดและแอมโมเนีย