Πώς να πιάσετε γρήγορα ένα mole σε έναν κήπο χρησιμοποιώντας απλά μέσα

Στη συνέχεια θα μάθετε:

• Ποιες αποτελεσματικές και χρονοβόρες μέθοδοι υπάρχουν για να πιάσετε ένα mole σε έναν κήπο κάνοντας αυτό αρκετά γρήγορα και χωρίς σημαντικό οικονομικό κόστος?
• Η αρχή της λειτουργίας του αγωγού σωληνώσεων και οι σχεδιαστικές επιλογές αυτής της παγίδας δίνουν πραγματικά το επιθυμητό αποτέλεσμα.
• Πώς μπορείτε εύκολα να πιάσετε ένα mole σε ένα κουβά ή σε ένα συνηθισμένο γυάλινο βάζο?
• Τι είναι σημαντικό να γνωρίζουμε σχετικά με τη σωστή εγκατάσταση των παγίδων στην περιοχή, έτσι ώστε η αποτελεσματικότητά τους να είναι όσο το δυνατόν υψηλότερη.
• Τι να κάνει με ένα mole μετά την αλιεία του?
• Τι παγίδες και παγίδες της θανατηφόρας και παγιδευτικής δράσης είναι οι πιο δημοφιλείς και έχει νόημα να τις χρησιμοποιήσετε (συμπεριλαμβανομένων των αγκιστριών αλιείας)?
• Πώς μπορείτε να προστατεύσετε αξιόπιστα τον κήπο σας από την επανεισαγωγή των κρεατοελιών.

Σε γενικές γραμμές, οι αιχμές παγίδευσης μπορούν να θεωρηθούν πολύ πιο αποτελεσματικός τρόπος καταπολέμησης αυτών των παρασίτων στον κήπο από ό, τι με τη χρήση όλων των ειδών αποτρεπτικών μέσων, συμπεριλαμβανομένων των ηχητικών και υπερηχητικών αντιδιαβητών διαφόρων σχεδίων.

Πρώτα απ 'όλα, αν πιάσετε ένα mole, τότε η κατάσταση που είναι χαρακτηριστική για περιπτώσεις χρήσης των απωθητικών, όταν ο μοσχάς απλά μετακινείται στο άλλο άκρο του κήπου και σκάβει εκεί (ή προσωρινά φεύγει για τη γειτονική περιοχή), σίγουρα δεν θα προκύψει. Επιπλέον, με την ορθή εφαρμογή των molehills, μερικές φορές είναι δυνατόν με την κυριολεκτική έννοια της λέξης να μειωθεί σχεδόν μηδενικός ο αριθμός των μοριακών πληθυσμών, όχι μόνο στην περιοχή τους, αλλά γενικά στα εδάφη που γειτνιάζουν με αυτό.

Σημείωση

Ένα σημαντικό σημείο είναι ότι οι σκύλοι που παγιδεύουν είναι ένας ανθρώπινος τρόπος αντιμετώπισης αυτών των παρασίτων - σε σύγκριση, για παράδειγμα, με μεθόδους όπως η χρήση δηλητηρίων, η άντληση καυσαερίων σε υπόγεια περάσματα ή η πλημμύρισή τους με νερό. Όταν ένας πολιτισμένος άνθρωπος συλλαμβάνει ένα θηρίο σε μια ζωντανή παγίδα, σώζει τη ζωή του και δεν μαστίζει, αλλά απλά τον απελευθερώνει μακριά από τον κήπο του.

Φυσικά, αυτό ισχύει για καταστάσεις όπου ο κηπουρός αρχικά πρόκειται να πιάσει ένα mole και να μην τον σκοτώσει ταυτόχρονα. Ωστόσο, σήμερα υπάρχουν μέθοδοι αλιείας με ζωντανό ψάρεμα, στην εφαρμογή των οποίων οι κροτίδες είναι παρωχημένες και στη συνέχεια μακρυά από τον επικείμενο θάνατο. Ορισμένες από αυτές τις βάρβαρες μεθόδους αλίευσης κρεατοελιβίδων σε οικόπεδο κήπου θα αναφερθούν παρακάτω.

Τώρα ας δούμε με ποιες συσκευές μπορείτε γρήγορα να πιάσετε όλα τα κρεατοελιές στην περιοχή σας και πώς να εφαρμόσετε αποτελεσματικά τα κατάλληλα σχέδια στην πράξη.

 

Όλοι οι τρόποι για να πιάσεις ένα mole

Σε γενικές γραμμές, σήμερα χρησιμοποιούνται οι πιο δημοφιλείς μέθοδοι αλίευσης σκύλων στον κήπο και στην εξοχή:

1. Ο λεγόμενος σωλήνας κεφαλής αιχμής, στον οποίο ο μοχλός σέρνει, αλλά μπορεί ήδη να βγει έξω.
2. Μια παγίδα στο οποίο το ζώο απλά πέφτει, κινείται κατά μήκος του υπόγειου περάσματος του, και μετά δεν μπορεί πλέον να βγει από αυτό.
3. Παγίδες που σκοτώνουν τα ζώα αμέσως ή αργά (και το σύρμα mole catcher ισχύει και εδώ).
4. Αντιμετωπίστε τη γραμμή αλιείας και τα άγκιστρα αλιείας: το μοσχάρι προσκολλάται στο γάντζο είτε με το δέρμα του, τρέχει μέσα στη σήραγγα είτε με το στόμα του, συλλέγοντας γαιοσκώληκες που είναι αρμαθιές στα αλιευτικά άγκιστρα (και αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα προσέγγισης μύγας για την αλίευση κληματίδων).
5. Ίσως να πρέπει να αναφέρουμε και το συνηθισμένο φτυάρι - με την κατάλληλη δεξιοτεχνία και εμπειρία, με τη βοήθεια του είναι δυνατό να σκάβουμε το ζώο από το έδαφος ζωντανό, και στη συνέχεια, για παράδειγμα, το βάζουμε σε κάδο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η αποδοτικότητα και η ευκολία χρήσης όλων αυτών των επιλογών είναι περίπου ίδιες (με εξαίρεση την αλιεία με φτυάρια - αυτή η μέθοδος είναι η λιγότερο αποτελεσματική και απαιτεί σημαντική επένδυση χρόνου).Οποιαδήποτε παγίδα είναι απλά εγκατεστημένη στον κήπο, συλλαμβάνει το μώλο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και ο κηπουρός μπορεί μόνο από καιρό σε καιρό να ελέγχει την παρουσία του "αλιευμάτων".

Συνεπώς, τίθεται το ερώτημα: αν μια ζωντανή παγίδα τραβάει ένα μοσχάρι απλά και γρήγορα, όπως ένας μηχανισμός που τρυπά ένα μικρό ζώο με μια ακρόαση ή σπάζοντας μια κορυφογραμμή σ 'αυτό, τότε γιατί χρησιμοποιούν γενικά τις θανατηφόρες παγίδες; Δυστυχώς, σε πολλές περιπτώσεις η απάντηση έγκειται στην απλή τελετή του κηπουρού - είναι πάρα πολύ χαλαρή για να βγάλει τα αλιεύματα κάθε χιλιόμετρο από την περιοχή, γιατί είναι πολύ πιο εύκολο όταν η παγίδα "παραδίδει" ένα έτοιμο πτώμα που μπορεί εύκολα να απορριφθεί, π.χ.

Σημείωση

Μερικοί κηπουροί δικαιολογούν τις ενέργειές τους να καταστρέψουν τα σκουλήκια με τον ακόλουθο ενδιαφέροντα τρόπο: λένε ότι στην άγρια ​​φύση είναι συνηθισμένο να προστατεύετε τον ιστότοπό σας από τις καταπατήσεις ξένων. Λοιπόν, λένε, προστατεύω επίσης τα αποτελέσματα της εργασίας μου (κρεβάτια, σοδειές) από τις επιθέσεις του παρασίτου, προστατεύω την επικράτειά μου.

Λοιπόν, αυτό είναι σωστό - στον κόσμο των ζώων αυτό είναι το πώς είναι. Το ερώτημα είναι γιατί να συγκρίνετε τον εαυτό σας με ένα ζώο ...

 

Kotolovolki-σωλήνες που αγοράζονται και γίνονται με το χέρι

Η κλασική παγίδα για ένα mole σε μορφή σωλήνα έχει ένα μάλλον απλό σχέδιο: είναι ένας πλαστικός ή μεταλλικός σωλήνας με διάμετρο περίπου 9-12 cm (μέση διάμετρος του μοχλού), με τις πόρτες και στις δύο πλευρές στις άνω μεντεσέδες. Οι πόρτες του αγωγού κεφαλής μοτοτέλης ανοίγουν εύκολα προς τα μέσα, αλλά δεν ανοίγουν προς τα έξω.

Μια παγίδα που φτιάχνεται από αυτή την αρχή ονομάζεται παγίδα του Σολομώντος.

Για να πιάσει ένα μώλο, μια παγίδα σωλήνων πρέπει να εγκατασταθεί στην ανασκαμμένη πορεία του ζώου. Ο μοχλός, που κινείται κατά μήκος της σήραγγας, σκοντάφτει πάνω σε μια πόρτα, τον ωθεί προς τα εμπρός και σέρνει στην παγίδα. Η πόρτα κάτω από το βάρος της πέφτει κάτω και το ζώο δεν μπορεί πλέον να το ανοίξει από μέσα.

Εάν ο δεύτερος μοχλός κινήσει τη δεύτερη, τότε και αυτός θα σέρνει στην παγίδα και θα παραμείνει μέσα σε αυτό, και τα ζώα μπορούν να ανέβουν στην ζωντανή παγίδα από διαφορετικές πλευρές.

Σημείωση

Υπάρχουν περιπτώσεις όπου, κατά τον έλεγχο σε ένα ζώο, εντοπίστηκαν ταυτόχρονα μέχρι και 3 γραμμομόρια. Μερικές φορές, μαζί με ένα μύλο, τα σκοινιά πέφτουν ταυτόχρονα σε μια παγίδα σωλήνων. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, μερικοί κηπουροί κατάφεραν να παγιδεύσουν 6 κιλά με μια τέτοια παγίδα.

Ο σωλήνας Krotolovka μπορεί να κατασκευαστεί με τα χέρια σας από αυτοσχέδια υλικά. Σε ένα κομμάτι σωλήνα, πρέπει να φτιάξετε μόνο ελαφρούς μεντεσέδες για τις πόρτες και επίσης να δώσετε ένα πώμα για να ανοίξετε την πόρτα. Ο ευκολότερος τρόπος είναι να φτιάξετε την ίδια την πόρτα σε μεγαλύτερο ύψος από το πέρασμα του σωλήνα (στην πραγματικότητα, ένα ωοειδές σχήμα) και να την κρεμάσετε σε μια άρθρωση πλάγια προς τα μέσα.

Οι επιλογές για τέτοιες παγίδες διαθέσιμες προς πώληση κοστίζουν περίπου 200-400 ρούβλια.

Στη Δύση, κατασκευάζονται ειδικά πλαστικά κροτίδες, από τα οποία μπορείτε να πάρετε τα ζώα χωρίς να σκάβετε την ίδια την παγίδα. Η παρακάτω φωτογραφία δείχνει ένα παράδειγμα μιας τέτοιας συσκευής:

Μια άλλη εκδοχή της παγίδας που λειτουργεί με την ίδια αρχή είναι η σχεδίαση πολλών πλαστικών φιαλών που παρεμβάλλονται ένα προς ένα με τους λαιμούς. Οι λαιμοί των φιαλών κόβονται με ψαλίδια σε διάφορα σημεία για να κάνουν εύκολα παρατεταμένα πέταλα. Ο μώλος, που σέρνει σε ένα τέτοιο "λαιμό", ζυγίζει τα πέταλα προς τα μέσα με το βάρος του σώματός του, διεισδύει στο κεντρικό τμήμα της παγίδας και μετά δεν μπορεί πλέον να ανοίξει τα πλαστικά πετάλια για να ανιχνεύσουν.

Μια τέτοια παγίδα από τα πλαστικά μπουκάλια είναι αποκλειστικά προϊόν λαϊκής τέχνης. Είναι εύκολο να το κάνετε μόνοι σας, έχοντας τρία μπουκάλια ίδιου μεγέθους, ψαλίδι και ταινία scotch.

 

Mole παγίδα-pit, ή πώς να πιάσει ένα mole σε ένα κουβά

Μια τέτοια παγίδα είναι επίσης κατασκευασμένη από αυτοσχέδια υλικά. Το κύριο καθήκον εδώ είναι να κάνουμε μια τρύπα στη μέση του μώλου, στην οποία το ζώο θα πέσει και δεν θα είναι πλέον σε θέση να βγει από αυτό.

Συνήθως, για να πιάσουν ένα mole με αυτό τον τρόπο, χρησιμοποιούν ένα βαθύ ταψί, κάδο (πλαστικό ή μέταλλο), ένα γυάλινο βάζο ή ένα αποκομμένο πλαστικό μπουκάλι μεγάλης διαμέτρου.

Ένα κοίλωμα σχηματίζεται κάτω από την πορεία του ζώου με τέτοιο τρόπο ώστε η άνω του άκρη να βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με το κάτω άκρο της υπόγειας διόδου. Από πάνω, ολόκληρη η "θέση εκσκαφής" καλύπτεται με ένα φύλλο κόντρα πλακέ ή άλλο αδιαφανές υλικό (έτσι ώστε το mole δεν αποτρέπει το φως του ήλιου). Ως αποτέλεσμα, το ζώο, μόλις κινείται κατά μήκος της διαδρομής, πέφτει στην εγκατεστημένη χωρητικότητα.

Οι παρακάτω φωτογραφίες δείχνουν πώς να εγκαταστήσετε ένα κανονικό βάζο τριών λίτρων για αυτό:

Τέτοιες ζωντανές παγίδες είναι όσο το δυνατόν πιο απλές και δεν απαιτούν οικονομικές επενδύσεις. Συχνά, μερικές από αυτές τις παγίδες σάς επιτρέπουν να πιάσετε όχι μόνο όλα τα κρεατοελιές στον κήπο σας, αλλά και τους σαρδιούς, τους πελεκητές και άλλα ζώα.

Σημείωση

Αν ένας μοσχαρίσιος και ένας κοτσάνι πέσουν ταυτόχρονα σε ένα λάκκο, τότε, όπως δείχνει η πρακτική, με μια μεγάλη πιθανότητα μια κοτσίδα θα γίνει σύντομα πηγή τροφής για ένα mole.

 

Πώς να ρυθμίσετε σωστά τις παγίδες;

Για να τραβήξετε γρήγορα ένα mole σε ένα καλοκαιρινό εξοχικό σπίτι ή στον κήπο χρησιμοποιώντας μια παγίδα, κατά την εγκατάσταση, πρέπει να ακολουθήσετε μερικούς απλούς κανόνες, αγνοώντας το οποίο μπορεί να μειώσει σημαντικά τις πιθανότητες επιτυχίας.

Αυτοί είναι οι κανόνες:

1. Το molehill πρέπει να εγκατασταθεί σε οριζόντιες διόδους κοντά στην επιφάνεια μεταξύ των αλεξιπτωτιστών (κατά προτίμηση φρέσκων). Σχεδόν ποτέ δεν καταφέρνει να πιάσει ένα μώλο, αν βάλεις μια παγίδα στον ίδιο τον σωρό της πεσμένης γης.
2. Κατά την εκσκαφή ενός μαθήματος, πρέπει να δημιουργηθούν όσο το δυνατόν λιγότερες ζημιές. Συνιστάται να εργάζεστε ως σέσουλα κήπου αντί για φτυάρι.
3. Αφού κάνατε μια τρύπα, θα πρέπει να προσπαθήσετε να αποκαταστήσετε, όσο το δυνατόν περισσότερο, τα παρακείμενα τμήματα της πορείας του μοσχεύματος. Είναι επιθυμητό να τεθούν οι άκρες της ίδιας της παγίδας με τη γη, πιέζοντάς την ελαφρώς με τα τοιχώματα του δοχείου.
4. Ο χώρος εγκατάστασης της παγίδας πρέπει να καλύπτεται στην κορυφή με απολύτως αδιαφανές υλικό και να πασπαλίζεται με γη στις άκρες (η πρακτική δείχνει ότι ακόμη και το μικρότερο χάσμα που επιτρέπει το φως του ήλιου να διεισδύσει στο λάκκο μειώνει σημαντικά την αποτελεσματικότητα των παγίδων, αν και έχουν κακή όραση, Ωστόσο, είναι σε θέση να διακρίνουν το φως από το σκοτάδι καλά).
5. Αν θέλετε να αυξήσετε την αποτελεσματικότητα του αγωγού ή του λάκκου συλλογής σκουπιδιών, τότε συνιστάται να τοποθετήσετε αρκετούς αλεξιπτωτιστές κομμένες σε κομμάτια μέσα στην παγίδα - προσελκύει κρεατοελιές από τη μυρωδιά (τα ζώα αυτά τρέφονται κυρίως με γαιοσκώληκες).

Ένα σημαντικό σημείο - μετά την εγκατάσταση, η παγίδα πρέπει να ελέγχεται κάθε 5-6 ώρες. Το γεγονός είναι ότι οι μοσχάρια, λόγω του πολύ γρήγορου μεταβολισμού, πεθαίνουν από την πείνα απουσία πηγής τροφής για περίπου 18-24 ώρες. Έτσι, μια μέρα χωρίς φαγητό για ένα λοφίο που έχει πιαστεί είναι σίγουρος θάνατος και κάθε «ζωντανή παγίδα» χωρίς κατάλληλη επίβλεψη μπορεί εύκολα να γίνει ένας θάλαμος βασανιστηρίων, που εγγυάται στο ζώο έναν αργό, οδυνηρό θάνατο.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι μετά την εκχύλιση από την παγίδα και την απομάκρυνση από την περιοχή, θα χρειαστεί λίγος χρόνος μέχρι ο μοσχάς να πιάσει το πρώτο θήραμα, είναι σκόπιμο να κρατηθεί να πιαστεί στη λάρνακα παγίδα όχι περισσότερο από 6 ώρες.

Σημείωση

Ορισμένες από τις εμπορικά διαθέσιμες σωλήνες αιχμηρών σωλήνων έχουν ειδικά ανοίγματα, μέσω των οποίων μπορείτε να δείτε αν το μόριο είναι παγιδευμένο ή όχι, χωρίς να σκάβετε ολόκληρη τη δομή από το έδαφος κάθε φορά. Επομένως, κατά την κατασκευή μιας πρόχειρης παγίδας από έναν σωλήνα, είναι σκόπιμο να προβλεφθούν παρόμοιες οπές προβολής εκ των προτέρων (δείτε το παράδειγμα στην παρακάτω φωτογραφία).

 

Τι να κάνει με ένα mole μετά τη σύλληψη;

Αμέσως μετά τη σύλληψη του μολύβδου, είναι απαραίτητο να το αφαιρέσετε από την παγίδα - προτού είναι σκόπιμο να τοποθετηθούν στενά γάντια κατασκευής, αφού το ζώο έχει αιχμηρά δόντια και μπορεί να δαγκώσει οδυνηρά.

Το αλιευμένο mole μπορεί να φυτευτεί σε οποιαδήποτε μεγάλη χωρητικότητα (για παράδειγμα, σε ένα κουβά) και να βγει έξω από το χώρο σε απόσταση τουλάχιστον 1 χλμ. Από τη ντάκα του.Είναι αυτή η απόσταση που εξασφαλίζει ότι αυτό το άτομο δεν θα επιστρέψει ποτέ ξανά στον ιστότοπό σας (στη χειρότερη περίπτωση, μετά από αρκετές εποχές, οι απόγονοι αυτού του mole μπορεί να περιπλανηθούν σε εσάς).

Είναι προτιμότερο να απελευθερώνεται το ζώο είτε σε ένα πεδίο με χαλαρή γη, όπου μπορεί να σκάψει γρήγορα στο έδαφος ή σε ένα θάμνο, όπου είναι λιγότερο ορατό στους θηρευτές (κυρίως σε αρπακτικά πουλιά). Σε αυτό το θέμα μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει επιλυθεί: ο κήπος είναι απαλλαγμένος από το παράσιτο, το ίδιο το ζώο δεν καταστρέφεται, δεν είναι ακρωτηριασμένο και απελευθερώνεται στην άγρια ​​φύση, όπου έχει μεγάλη πιθανότητα επιβίωσης.

Σημείωση

Μην φοβάστε ότι θα χρειαστεί να κάνετε κρεατοελιές από τον κήπο 20-30 φορές. Κατά κανόνα, 1-2 κιλά ζουν σε έναν κήπο μεσαίου μεγέθους (μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις περισσότερο - όταν στα μέσα του καλοκαιριού οι απόγονοι μιας γυναίκας μεγαλώνουν). Συνεπώς, εάν καταφέρετε να πιάσετε τουλάχιστον 10 άτομα, αυτό θα είναι ήδη ένα πολύ σημαντικό αποτέλεσμα, το οποίο πιθανότατα θα ανακουφίσει σοβαρά προβλήματα με τους σφετερισμούς όχι μόνο εσάς αλλά όλων των γειτόνων της περιοχής.

Μετά την αλίευση όλων των κρεατοερίων, οι παγίδες πρέπει να εκσκαφέρονται από το έδαφος, έτσι ώστε τα διάφορα ευεργετικά έντομα να μην πέσουν σε αυτά ή να πεθάνουν (καθώς και οι σάρπες που φέρνουν μεγάλο όφελος στον κήπο, αν και πολλοί μάχονται αυτά τα ζώα εν αγνοία τους).

 

Κρατάμε κιλά με ένα φτυάρι

Αυτή η μέθοδος αλίευσης κληματίδων είναι τόσο απλή όσο είναι δύσκολο να εφαρμοστεί: ένας κηπουρός με μπαγιονέτα περιμένει κοντά στις κινήσεις του μοσχεύματος όταν το ζώο περνάει μέσα από μια από τις γκαλερί κοντά στην επιφάνεια της γης. Αυτή τη στιγμή, η γη ανεβαίνει ελαφρώς πάνω από αυτήν και η κίνηση του ζώου είναι σαφώς ορατή. Το καθήκον του συλλέκτη είναι να κολλήσει ένα ξιφολόγχη φτυάρι πίσω από το mole και, με μια γρήγορη κίνηση, πετάξτε το χώμα με το ίδιο το ζώο στην επιφάνεια της γης.

Οι κύριες δυσκολίες αυτής της μεθόδου:

1. Συνήθως πρέπει να περάσετε πολύ χρόνο για να παρατηρήσετε την κίνηση του μώλου στην πορεία του. Κατά κανόνα, οι μοσχαρίδες επιθεωρούν τα περάσματα κάθε λίγες ώρες, αλλά μεμονωμένα υποκαταστήματα δεν επιτρέπεται να επισκέπτονται για μερικές ημέρες. Επομένως, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι ένα άτομο που υπηρετεί σε ένα συγκεκριμένο μέρος του κήπου θα περιμένει την εμφάνιση του ζώου.
2. Επιπλέον, το mole πρέπει να σκάψει πολύ γρήγορα - το ζώο κινείται κάτω από το έδαφος μάλλον γρήγορα και μπορεί να αποφύγει τη μοίρα του να πιαστεί αν ο κηπουρός δείχνει υποτονικότητα.

Παρόλα αυτά, η εμπειρία ενός σημαντικού αριθμού κηπουθών δείχνει ότι αυτή η μέθοδος ως σύνολο είναι αρκετά αποτελεσματική και διαδεδομένη: πολλοί μώλοι ρίχνουν ένα φτυάρι.

 

Θανατηφόρα μέσα

Τα μέσα που σκοτώνουν τα κιλά κατά τη στιγμή της σύλληψης είναι διαθέσιμα σε διάφορες παραλλαγές και εφαρμόζουν διαφορετικές αρχές δράσης.

Σημειώστε τα πιο δημοφιλή από αυτά:

• Η παγίδα του εμβόλου - είναι εγκατεστημένη πάνω από το μοχλό, και η πύλη φτάνει στην πορεία. Όταν το ζώο περνάει κατά μήκος της πύλης, η πύλη κατεβαίνει και οι βραχίονες στο ισχυρό ελατήριο συνθλίβουν το σώμα του μοσχεύματος. Μετά από αυτό, από λίγα δευτερόλεπτα έως αρκετές ώρες, το ζώο υποφέρει, μετά από το οποίο πεθαίνει.
• Μια παγίδα harpoon (αναφέρεται επίσης μερικές φορές ως τύπος εμβόλου λόγω των χαρακτηριστικών του σχεδιασμού) - εγκαθίσταται πάνω από την πορεία, και όταν κατεβαίνει η πύλη ωθεί αρκετά ακροδέκτες ακτίνων. Αυτά τα harpoons διαπερνούν το ζώο, το οποίο, όπως και στην προηγούμενη περίπτωση, συχνά δεν πεθαίνει αμέσως, αλλά μόνο μετά από κάποιο χρονικό διάστημα.
• Θραυστήρες - συνηθέστερα πρόκειται για συνηθισμένες παγίδες και παγίδες αρουραίων που έχουν ταφεί σε περάσματα, λιγότερο συχνά - ειδικές (και αρκετά ακριβές) εισαγόμενες συσκευές.
• Wire mole-catchers - σκοτώστε ένα mole με το να συμπιέσει το σώμα του (μπορούν επίσης να ονομάζονται στραγγαλισμοί ή ένα είδος ανθυγιεινής παγίδας).
• Οι βρόχοι, οι οποίοι, όταν πυροδοτούνται με δύναμη, σφίγγονται στο σώμα του ζώου και οδηγούν σε ασφυξία.
• Και, τέλος, τα αποκαλούμενα αυτο-βέλη (πυροβολισμός), συνήθως με αρκετά περίπλοκα σχέδια - πυροβολούν το ζώο στο πρόσωπο.Δεν πωλούνται και κατασκευάζονται με το χέρι, απαιτούν τη χρήση πυρίτιδας, πυροβολισμού και αισθητήρα κίνησης. Κίνδυνος για τους ανθρώπους και επομένως η χρήση τους απαγορεύεται.

Οποιοδήποτε από αυτά τα μέσα σας επιτρέπει να πιάσετε ένα mole και αμέσως, επιτόπου, να τον σκοτώσετε χωρίς την άμεση συμμετοχή του ιδιοκτήτη του site. Κατά κανόνα, τέτοιες συσκευές χρησιμοποιούνται ενεργά από συντρόφους που δεν επιβαρύνονται με ιδέες σχετικά με την ανάγκη για μια ανθρώπινη στάση απέναντι στα ζώα.

Εδώ είναι ένα καλό παράδειγμα χρήσης παγίδων καλωδίων:

 

Αξίζει κανείς να προσελκύσει κρεατοελιές με γάντζους αλιείας;

Υπάρχει ένας άλλος τρόπος διαβίωσης για να πιάσετε ένα mole - να το πιάσετε σε ένα γάντζο. Η αρχή είναι απλή: μια μικρή τρύπα γίνεται στην αψίδα του ποταμού όπου πέφτει μια γραμμή αλιείας με αρκετούς αγκίστριους αλιείς (τα τσιπ χρησιμοποιούνται συνήθως για πιστότητα), το τέλος αυτής της γραμμής αλιείας είναι δεμένο δίπλα σε μια μεταλλική περόνη που οδηγείται στο έδαφος ή απλά σε ένα ισχυρό ραβδί που βρίσκεται στο έδαφος.

Το mole, περπατώντας κατά μήκος της πορείας του, τρέχει σε ένα άγκιστρο αλιείας και αγκιστρώνει στο σώμα, τρυπώντας το δέρμα. Το ζώο δεν μπορεί να απελευθερωθεί, τραβάει τη γραμμή αλιείας, η οποία είναι ορατή στην επιφάνεια (μερικές φορές ένα κουδούνι συνδέεται με τον πείρο, ο οποίος αυτή τη στιγμή αρχίζει να χτυπήσει). Μετά από αυτό, ο κηπουρός μπορεί μόνο να σκάψει το πέρασμα με ένα σέσουλα κήπου και να τραβήξει το κρεμαστό μοσχαράκι στην επιφάνεια ακριβώς πίσω από τη γραμμή αλιείας.

Με τέτοιους χειρισμούς, το mole είναι ενίοτε κυριολεκτικά σχισμένο κατά μήκος της πλευράς ή της κοιλιάς με ένα άγκιστρο. Και είναι φανερό ότι οι φλοιούς που χρησιμοποιούν ένα τέτοιο μέσο σύλληψης, σίγουρα δεν θα σταθούν στην τελετή με το ζώο μετά τη σύλληψη.

Υπάρχει ένας ακόμα πιο εξελιγμένος τρόπος να κοροϊδεύετε ένα μώλο - για να μειώσετε τα ίδια άγκιστρα αλιείας με γαιοσκώληκες που έχουν φυτευτεί προηγουμένως πάνω τους. Το ζώο θα προσπαθήσει να φάει ένα τέτοιο δόλωμα και ο γάντζος θα κολλήσει στο στόμα ή στο λαιμό του.

Σημείωση

Ίσως κάπου εδώ βρίσκεται η γραμμή όπου η κατάχρηση των ζώων αρχίζει να συνορεύει με το σαδισμό: αν ένας απλός κηπουρός σε μια εξοχική κατοικία είναι σε θέση να πιάσει κιλά με τέτοιο τρόπο, τότε γιατί μας εκπλήσσει όταν κάπου σε μια ξένη χώρα μια μύτη κόβεται από ένα μύλο ή αποκομμένα ζωντανά από αλεπούδες σε αγροκτήματα γούνας.

Προσθέτουμε εδώ μόνο ότι από την άποψη της αποτελεσματικότητας και της επιδεξιότητας, η αλίευση ενός μώλου από ένα γάντζο είναι συγκρίσιμη με τη χρήση ζωντανών παγίδων. Αλλά εάν οι κατάλληλοι κηπουροί προσπαθούν να σώσουν τη ζωή του ζώου και να μην τον παρασύρουν, τότε οι σαδιστές, φυσικά, θα είναι πιο ενδιαφέρον να καταλάβουν πώς να πιάσουν ένα mole με τα αλιευτικά εργαλεία.

 

Πώς να προστατεύσετε τον ιστό από την επανεμφάνιση των σπηλαίων

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι για να πιάσετε ένα mole και να το αφαιρέσετε από την περιοχή - αυτό δεν σημαίνει καθόλου να προστατεύετε μόνιμα τον κήπο σας από αυτά τα ζώα. Αν κάποιος μύλος πήγε κάπως στην επικράτεια, τότε στο μέλλον άλλα άτομα θα μπορέσουν να φτάσουν εδώ, είναι μόνο θέμα χρόνου.

Ως εκ τούτου, ακόμα και αν ήταν δυνατόν να πιάσει, φαίνεται, όλα τα σκουλήκια στον κήπο, αμέσως μετά είναι χρήσιμο να ληφθούν μέτρα για την προστασία του τόπου από αυτά:

• Στην περίμετρο, σκάβετε ένα πλαστικό ή μεταλλικό πλέγμα στο έδαφος (σε βάθος 70-80 cm και προεξέχοντας πάνω από το έδαφος κατά 15-20 cm). Μερικές φορές ένα δρυς ή υλικό στέγης σκάβεται μέσα αντί για ένα πλέγμα?
• Μια στενή, όχι πολύ βαθιά τάφρο κατά μήκος της περιμέτρου του χώρου βοηθά επίσης στην προστασία από τους σκωληκοειδείς - καλύπτεται με χαλίκι ή σπασμένο τούβλο.
• Μια πιο ακριβή επιλογή είναι να χύσετε ένα θεμέλιο σκυροδέματος κατά μήκος της περιμέτρου του χώρου με την επακόλουθη τοποθέτηση του φράκτη.
• Η τοποθέτηση στην περιοχή του πλέγματος του χλοοτάπητα βοηθά επίσης - για αυτό, το ανώτερο στρώμα του χλοοτάπητα (5-10 cm) αφαιρείται, το δίχτυ τοποθετείται, μετά το οποίο το ανώτερο στρώμα τοποθετείται πίσω.

Αυτά τα μέτρα θα διασφαλίσουν ότι οι μοσχαρίδες στον ιστότοπο δεν θα εμφανίζονται πλέον.

Εάν έχετε προσωπική εμπειρία από την αλίευση κρεατοελιές κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο - φροντίστε να το μοιραστείτε αφήνοντας μια ανασκόπηση στο κάτω μέρος αυτής της σελίδας. Ίσως αυτό να βοηθήσει κάποιον που βρίσκεται στην ίδια κατάσταση.

 

Ένα ενδιαφέρον βίντεο με ένα παράδειγμα χρήσης ενός σωλήνα κεφαλής μολύβδου

 

Και γι 'αυτό χρησιμοποιούν τα καλώδια