De grootste ratten ter wereld: foto's van enorme vertegenwoordigers

Vervolgens leer je:

• Welke rat wordt officieel erkend als de grootste ter wereld en hoe het eruit ziet;
• Tot welke maten kunnen stadsratten groeien en of er enorme monsters tussen zitten;
• Zijn er gigantische gemuteerde rioolratten en kunnen ze mensen aanvallen?
• Hoe groot kunnen tamme ratten zijn (decoratief) en wat nuttig is om te weten over die vertegenwoordigers die ongeveer een halve kilogram wegen;
• Wat voor soort dieren worden soms aangezien voor gigantische ratten ...

Plots over gigantische mutantratten in populariteit nemen zeker de eerste plaats in tussen stedelijke horrorverhalen, en verschillende kunstwerken maken actief gebruik van dergelijke beelden. Inderdaad, de zenuwen kunnen de lezer alleen kietelen met de gedachte dat ergens in het riool grote ratten met rode ogen en gele tanden ronddwalen, altijd hongerig, sluw, in staat om vroeg of laat uit hun riool terug te gaan en op zoek te gaan naar een slachtoffer.

En wanneer dezelfde persoon erachter komt dat de grootste rat ter wereld kan worden vergeleken met een hond in grootte, wordt hij nog sterker in zijn angsten.

Inderdaad, de grootste rat die de wetenschap kent, is misschien wel geslaagd voor een monster dat afstamt van de pagina's van een horrorverhaal van de derde orde. Maar ... alleen uiterlijk. Het feit is dat dergelijke reuzen van de rattenwereld geen reëel gevaar vormen voor mensen, omdat hun karakter vrij vredig is.

 

Welke rat wordt officieel beschouwd als de grootste ter wereld?

De onderstaande foto toont de grootste rat ter wereld:

Het wordt de Bosavi wollige rat genoemd, hoewel de naam tijdelijk is en momenteel niet is goedgekeurd als wetenschappelijke.

Het dier op de foto (de tong zal er geen beest van maken) heeft een lichaamslengte van de punt van de neus tot de basis van de staart 82 cm en weegt ongeveer 1,5 kg. Uiterlijk is dit een typische rat, zelfs de kleur van de vacht en de "uitdrukking" van de snuit is dezelfde als die van haar familieleden uit de stadskelders. Niettemin is de wollige rat van Bosavi qua afmetingen en gewicht minstens drie keer zo groot als zijn grootste tegenhangers in de stad.

Bosawi-ratten zijn helemaal niet agressief tegen mensen en zijn niet bang voor hem: een wild dier kan worden aaien, een rat zal niet wegrennen en zal niet proberen te bijten. Tenminste geen dierkundige raakte gewond tijdens de inspectie, het wegen en meten van deze knaagdieren in hun natuurlijke habitat. Een dergelijke rustige houding ten opzichte van de mens wordt geassocieerd met de afgelegen ligging van een wollige rat: tot nu toe zijn vertegenwoordigers van de soort alleen gevonden in een krater die volledig is afgesloten van de bewoonde wereld, lang geleden uitgestorven en begroeid met tropisch bos, Bosavi-vulkaan in Papoea-Nieuw-Guinea. Omdat ze hier geen mensen ontmoeten, weten ratten niet dat ze bang moeten zijn.

noot

Aan het einde van het artikel kun je een video bekijken van de BBC-expeditie, waarin deze gigantische knaagdieren werden ontdekt. Het laat zien dat de wilde rat omringd door zoölogen zich helemaal geen zorgen maakt, geen agressie jegens mensen vertoont en zich bezighoudt met zijn gebruikelijke activiteiten.

Trouwens, dezelfde goedgelovigheid is kenmerkend voor andere inwoners van Bosavi-krater. Voor een nieuwe houtsoort kangoeroe die hier is ontdekt. Dit dier laat zich ook rustig aaien.

Tegenwoordig is het niet bekend dat Bosavi-ratten op andere plaatsen ter wereld worden gevonden en hoogstwaarschijnlijk worden ze, afgezien van de verlaten krater van de vulkaan in Papoea-Nieuw-Guinea, nergens anders ter wereld gevonden. Om zo'n beest ergens in Rusland of in Europa op een vuilnisbelt te ontmoeten, zal zeker niet werken. Hier kun je alleen grijze of zwarte ratten opvallen die zijn opgegeten op het afval - onmisbare metgezellen van onze beschaving.

 

Hoe groot zijn rioolratten en zijn er gigantische mutanten onder?

In Rusland vestigen zich naast een man, op de zolder, in de kelders en in de riolering van zijn huizen, twee soorten ratten - grijs (pasyuk) en zwart. Ze lijken op elkaar, maar grijs is groter: de lichaamslengte van volwassenen van deze soort kan 25 cm bereiken (exclusief staartlengte) en gewicht - 400 gram. Zelfs tot de grootte van een kat, groeien grijze ratten meestal niet.

Op de onderstaande foto - een grijze rat:

En hier is zwart:

Zwarte ratten zijn kleiner dan grijs: de grootste individuen van deze soort bereiken een lengte van 22 cm vanaf de punt van de neus tot de basis van de staart en hun gewicht bereikt zelden 300 gram.

De pasuk, de grotere, is precies de zeer zuigende ("riool") rat die gewild verzamelaars, vochtige kelders en keldervloeren bevolkt. De zwarte rat nestelt zich het liefst in droge ruimtes en op zolders. Er zijn nog nooit andere ratensoorten gevonden in de Russische stedelijke jungle, en de verhalen dat enorme ratten ter grootte van een hond in de metro van Moskou leven, zijn slechts geruchten die nog niet zijn bevestigd (we zullen het hieronder hebben over enorme "mutante ratten" ).

Hoe dan ook, de grootste rat in Rusland is dezelfde pasuk. Het feit is dat alle vertegenwoordigers van het rattengenus thermofiel zijn, in een gematigd of koud klimaat kunnen ze alleen naast mensen leven. In het wild in het zuiden van ons land leven alleen zwarte ratten, kleiner dan grijs, en grotere soorten zijn alleen bekend uit tropische gebieden. Dat wil zeggen dat zelfs in de Siberische wildernis of in de eindeloze steppen van Zuid-Rusland geen grote ratten worden gevonden.

 

Meer over enorme gemuteerde ratten

Desondanks blijven de verhalen van gigantische mutantratten in de metro van Moskou of in verlaten militaire bunkers verrassend vasthoudend. Hun fenomeen is gemakkelijk uit te leggen: mensen willen de saaiheid van hun dagelijks leven niet verdragen en zijn bereid te geloven in bijna alle ongebruikelijke en onverklaarbare fenomenen, zelfs als ze beangstigend zijn. Deze 'horrorverhalen' geven tenslotte de hoop dat de wereld rondom niet zo gewoon en saai is als het meestal lijkt, en er is zeker een plaats voor bepaalde raadsels - waaronder gemuteerde ratten.

Simpel gezegd, mensen willen geloven in het bestaan ​​van monsterratten, en science fiction-schrijvers, horrorfilmregisseurs en geruchtenmongers benutten deze angsten gewoon voor hun eigen voordeel. Als gevolg hiervan verschijnen er steeds meer nieuwe versies van 'feiten' en 'ooggetuigenverslagen' en worden de oude herhaaldelijk veranderd en omgezet in meer en meer nieuwe opties, soms helemaal niet vergelijkbaar met de originelen.

De verhalen die naar verluidt zijn verteld door de metrochauffeurs in Moskou zijn bijvoorbeeld erg beroemd. Volgens hen komen in de verste delen van de tunnels grote ratten ter grootte van een hond van tijd tot tijd in de koplampen van treinen en dwarspaden. De meeste van deze verhalen zitten vol met huiveringwekkende details: op het korte moment dat een lichtstraal een rat uit de duisternis van de tunnel grist, slaagt het dier erin om naar de bestuurder te kijken met kwade groene (in andere versies, rode) ogen, en dan verschijnt plotseling nieuws dat deze dieren geen enkel gif gedraagt ​​zich. Het is niet bekend welke van de chauffeurs deze mutanten probeerde te vergiftigen (net zoals de namen van degenen die deze dieren in feite zagen niet bekend zijn), maar de meeste vertellers beschouwen het als hun plicht om dergelijke immuniteit te noemen.

Het naar verluidt echte verhaal dat een groep Moskou-gravers is overkomen (specialisten die grotten en kunstmatige ondergrondse tunnels bestuderen) is ook populair. In de verzamelaar onder de dierentuin vielen vijf grote ratten ter grootte van een hond dit team aan, en de jongens overleefden alleen door hun koevoeten in de dieren te gooien en ze op deze manier weg te jagen.

Dit verhaal werd voortgezet. Ze zeggen dat een anonieme club later de graafclub noemde en meldde dat er veel grote ratten in geheime bunkers zijn voor het opslaan van radioactief afval. Het is bekend dat hoe meer geheimen en samenzweringstheorieën in de fiets zitten, hoe meer populariteit op hem wacht ...

Ook circuleren mensen verhalen over gigantische ratten, klimmen uit luiken in de buurt van stortplaatsen en verspreiden honden hier. Bovendien zijn deze verhalen ongewoon vasthoudend: de eerste rapporten van dergelijke ratten verschenen al in 1989 en daarna nam hun aantal alleen maar toe.

Het is interessant om op te merken dat hoe minder plausibel elk verhaal is, hoe gemakkelijker het onder de mensen wordt verspreid. Het lijkt erop dat de details die fantastisch lijken zulke verhalen 'hot' maken: ofwel enorme ratten creëren complexe organisaties met commandanten, pioniers en zelfmoordterroristen, of ze eten opzettelijk vergif of draadomwikkelingen - dergelijke details kunnen niet worden geteld.

Iemand probeert zich zelfs te bemoeien met één hoop en geruchten over gemuteerde ratten en nieuws over de ontdekking van wollige ratten Bosavi. Het resultaat is een mix die ondenkbaar is voor een specialist die, zeggen ze, wetenschappers in de metro van Moskou een nieuw type gigantische rat ontdekten - Indonesisch. Waarom Indonesisch? Ja, gewoon omdat een dergelijke naam eenvoudiger is dan "wollige rat Bosawi" of "rat uit Papoea-Nieuw-Guinea."

We zullen geen tijd verspillen aan het weerleggen van dergelijke speculaties, maar alleen zeggen dat geen van deze geruchten echt bewijs heeft.

 

Een halve kilogram binnenlandse ratten - realiteit

Net als kelders worden decoratieve ratten meestal niet zo groot als katten en honden. Het feit is dat dergelijke huisdieren gewone grijze ratten zijn, waarbij ze door lange selectie een mooie kleur of consolidatie van albinisme in het genotype hebben kunnen bereiken.

Maar fokkers werkten niet aan het vergroten van de grootte van gedomesticeerde ratten - hier was gewoon geen speciale behoefte aan. Ratten zijn echter geen vee, niemand kweekt ze voor vlees, en daarom hoeft niemand reuzen uit hen te halen zoals enorme konijnen of koeien.

Als gevolg hiervan worden ratten in gevangenschap ongeveer even groot als in een kelder of in het wild levende dieren. Maar het moet worden erkend: in cellen, bij gebrek aan lichamelijke activiteit en een overvloed aan voedsel, eten velen van hen weg en groeien vet. Als gevolg hiervan bereiken individuele exemplaren van huisdieren soms een gewicht van 500 gram of meer.

Er is echter geen reden om te zeggen dat ze reuzen zijn (in termen van genen). Hun maximale grootte is dezelfde als die van halfwilde familieleden, maar het gewicht is slechts een aanwinst. Het zijn gewoon "dikke mannen", hetzelfde als individuele vertegenwoordigers van het menselijk ras, met een gewicht van 300-350 kg en helemaal geen "reuzen".

Onthoud daarom: zowel witte ratten als originele "husky's" of naakte knaagdieren in een volwassen toestand zijn ongeveer even groot en ze zijn niet erg groot. Zoek en koop ergens een enorme rat van een kilogram werkt niet.

Op de foto - een grote mannelijke witte laboratoriumrat:

En trouwens, ratten in de kelder of in het kippenhok hebben normale afmetingen voor hun soort, en conventionele middelen worden gebruikt om ze te bestrijden. De rattenval voor hen is een oogje van standaard "ratten" -afmetingen, of een levende val, speciaal ontworpen voor ratten. Zelfs als een zeer groot exemplaar in de val valt, heeft het voldoende voorraad om de prooi te doden of vast te houden.

 

Andere grote ratensoorten

Over het algemeen is de wollige rat van Bosavi een van de grootste ratten van het geslacht Rattus, de grootste en vrijwel ongeëvenaard. Dieren van vergelijkbare grootte en vergelijkbaar met ratten zijn in werkelijkheid geen ratten en de overeenkomstige namen worden alleen gegeven door uiterlijke gelijkenis.

De zogenaamde Nezomyids, een familie van knaagdieren die veel voorkomt in Afrika, zijn bijvoorbeeld vergelijkbaar met ratten. Onder hen is er een Gambiaanse buideldier (het is ook een gigantische buideldier), de lengte van het lichaam van individuele vertegenwoordigers van deze soort kan tot 90 cm bereiken, maar vanwege hun harmonie en mobiliteit wegen ze maximaal 1,2-1,4 kg.

De gigantische buideldier wordt hieronder op de foto weergegeven:

Deze soort staat in de eerste plaats niet bekend om zijn grootte, maar om mensen te dienen - dankzij de delicate geur van Gambiaanse buideldierratten die ze gebruiken om mijnen te zoeken en te neutraliseren. Training en training van zo'n 'dierenspecialist' is meerdere keren goedkoper dan het trainen van een jonge hond, met dezelfde werkefficiëntie.

Het is interessant

Afrikaanse buideldiertjes kregen hun naam voor omvangrijke wangzakken. In deze zakken dragen ze voedsel, zoals hamsters doen. Deze ratten behoren niet tot echte buideldieren en hebben geen tassen voor het dragen van nakomelingen.

Andere voorbeelden van grote, maar geen echte ratten zijn:

• Grote rietrat. Dit dier leeft ook in Afrika, heeft een zeer dichte lichaamsbouw, bereikt een lengte van 61 cm en individuele volwassen mannetjes kunnen tot 9 kg wegen. Op de onderstaande foto kunt u de grootte van de vertegenwoordiger van deze soort schatten:
• Big bamboo rat, de held van het gerepliceerde internetnieuws dat 'een gigantische rat wordt gevangen in China'. Het leeft in ZEE, inclusief China, bereikt een lengte van 50 cm en een gewicht van 4 kg. De onderstaande foto is een illustratie van typisch "geel" nieuws:

In werkelijkheid hebben deze dieren van ratten echter alleen een naam. Met echte ratten, vertegenwoordigers van het geslacht Rattus, zijn ze in dezelfde mate verwant als bavianen verwant zijn aan mensen.

Het is net zo onjuist om vertegenwoordigers van deze soorten met pasukas te vergelijken als bijvoorbeeld nutria - deze zijn ook erg groot, behoren tot de knaagdierfamilie en lijken uiterlijk op ratten. Maar niemand komt op het internet om het nieuws te verspreiden dat, zeggen ze, een gigantische gemuteerde rat werd gevangen in Azerbeidzjan en bevestigd met een foto van een boer met nutria gedolven op de brandstapel.

Maar omdat we het hadden over grote familieleden van ratten, zou het redelijk zijn om de grootste knaagdieren ter wereld te noemen. Bovendien zien deze dieren er in zekere mate echt uit als grijze kelderplagen ...

 

Dieren vergelijkbaar met grote ratten

Met een grote rek kan bijna elk knaagdier een rat worden genoemd. Bovendien lijken de structurele kenmerken van de meeste vertegenwoordigers van deze familie op elkaar, en wordt er iets "rat" geraden in de verschijning van allemaal. Daarom kunnen dieren die op een grote rat lijken, tot een verscheidenheid aan soorten behoren.

Bijvoorbeeld:

1. Capibara is het grootste knaagdier ter wereld. Op het eerste gezicht kan het worden aangezien voor een kruising tussen een rat, een hond en een everzwijn. De lichaamslengte van een volwassen capibara kan 1,35 m bereiken, de schofthoogte - 60 cm en het gewicht - 65 kg (bij sommige personen - tot 91 kg). Kijk naar de foto en zeg dat de "rat" zich in de gedaante van dit wezen bevindt:
2. Beaver is het op een na grootste en meest knaagdierknaagdier ter wereld, waarvan de massa 32 kg kan bereiken;
3. Nutria, met een lengte van 60 cm en een gewicht van 12 kg. Dit dier is vooral vergelijkbaar met de grote rat met zijn tanden de kleur van goud;
4. Marmot-baibak, tot een lengte van 70 cm en tegen het einde van de zomer, voor de winterslaap, loopt tot 10 kg.

Interessant genoeg woonde een gigantische bever Castoroides ohioensis in het Pleistoceen op het grondgebied van Noord-Amerika, wiens lichaamslengte 2,75 m bereikte en gewicht - 350 kg. Het grootste uitgestorven knaagdier Josephoartigasia monesi woog naar verluidt tot 1,5 ton.

Er wordt ook aangenomen dat sommige roofzoogdieren vergelijkbaar zijn met grote ratten, hoewel ze een pluizige staart hebben. Deze gelijkenis wordt vaak gebruikt in zaken voor verschillende intellectuele spellen, wat betekent mangoesten. In feite kunnen gemeenschappelijke uiterlijke kenmerken van mangoesten en ratten worden gevonden, maar het is bijna onmogelijk om deze dieren met elkaar te verwarren.

Mongoose foto:

Mee eens, het zou vreemd zijn om hem voor een rat te nemen ...

 

Gigantische Afghaanse en Pakistaanse ratten zijn ook legende ...

En een andere legende, zeer beroemd in het verleden, maar tegenwoordig enigszins vergeten, wordt geassocieerd met zogenaamd grote ratten uit Afghanistan. De essentie van het verhaal is deze: in 1980-1990, in het tijdperk van shuttles en de mode voor exotische, gladharige teckels werden erg populair in Rusland. En vermoedelijk gedroegen deze honden zich bij sommige eigenaren totaal niet kenmerkend voor het ras.

Na inspectie door dierenartsen of hondenverzorgers bleek dat soms, onder het mom van teckels, speciale, zeer grote Afghaanse en Pakistaanse ratten werden verkocht aan rijke kopers. Zeg, deze knaagdieren hadden grote oren, en de maat leek gewoon op een kleine hond. Maar de belangrijkste intrige van deze verhalen was dat dergelijke huisdieren een onvoorspelbaar karakter hadden en onverwacht hun eigen eigenaren konden aanvallen.

In feite is dit verhaal niets meer dan een stedelijke mythe. Dezelfde ratten leven in Afghanistan en Pakistan als in Rusland, en de wetenschap kent niet zo'n knaagdier dat kan worden verward met een hond.

Misschien wel de belangrijkste conclusie die uit ons hele verhaal kan worden getrokken: je moet niet bang zijn voor enkele grote mutante ratten. Die knaagdieren die in de buurt van menselijke huisvesting kunnen worden gevonden, bereiken meestal geen grote maten. Ze zullen zeker de persoon niet aanvallen met het doel een stuk van zijn vlees te bijten of weg te rukken.

Ja, ratten bijten soms mensen, maar ze doen het zeer zelden, voornamelijk uit zelfverdediging. Grote ratten zijn inderdaad zeldzaam en zeer vredig, om ze te zien is een echt succes voor de zoöloog en een bijna onmogelijke taak voor een eenvoudige stadsbewoner. Daarom kun je vredig slapen, gigantische ratten uit het riool bedreigen ons niet.

 

Een interessante video: een kat tegen een enorme rat - wie is wie? ..

 

Reuze Rattenjacht in Afrika